Ante Pehar - SAMOUKI ŠAMPION

            *NAPOMENA: Tekst koji slijedi je iz knjige “Mostar - kolijevka sporta”.

            Uz donatorsku podršku Evropske unije i u tiražu od 1000 primjeraka, 1996. godine iz štampe je izašla knjiga “Mostar - kolijevka sporta” koja popunjava veliku prazninu u oskudnoj sportskoj literaturi. Knjiga je djelo više autora čiji je rad koordinirao poznati sportski novinar Dragan Miladinović, dok su recenzenti bili priznati sportski stručnjaci prof. dr Hamid Šoše, prof. Željko Džeba, prof. Enver Novaković i Mile Knezović. Najveća vrijednost ove knjige, posvećene prvom vijeku organizovanog sportskog pokreta u gradu na Neretvi i stogodišnjici modernih Olimpijskih igara je da je oslobođena političkih, ideoloških i drugih konotacija, te prožeta jedino sportskim duhom, kako to u recenziji naglašava i Hamid Šoše.

            Počeo je s golbalom (igra sa zvučnom loptom), kao takmičar iz Mostara, na Sportskim igrama slijepih BiH 1979. godine. Slijedeće godine „preselio“ se među atletičare. Prvi uspjesi i značajniji rezultati, ostvareni na prvenstvu invalida hercegovačke regije u Trebinju, ohrabrili su ga i zavolio je „kraljicu sportova“. Ona mu je „ljubav“ uzvratila punom mjerom. To potvrđuju uspjesi ravni podvigu koje je postigao u samo tri sezone, od 1983. godine.

            Mogućnosti i vrijednosti Ante PEHAR (Paoča, Čitluk, 1959.) najavio je u bugarskom gradu Varna na Evropskom prvenstvu. Postao je vicešampion u skoku udalj i troskoku.

            Na Olimpijskim igrama u Njujorku 1984. godine zablistao je punim sjajem. Trijumfovao je u skoku udalj (6,41) i troskoku (13,54). U ovim disciplinama ne samo što je osvojio zlatne medalje, nego je postavio i svjetske i, ujedno, olimpijske rekorde. Oni su za atletičare u kategoriji invalida „B2“.

            S podvizima je nastavio i 1985. godine. Na šampionatu Evrope u Rimu bio je bez premca u svojim disciplinama: dalj 6,42 i troskok 13,85 metara. Bili su to novi svjetski rekordi. I, naravno, još dva zlatna odličja. Tu takmičarsku godinu završio je uspjesima na Balkanskim igrama u Sofiji. Tu se okitio s tri medalje: dvije zlatne - u skoku udalj 6,50 metara i troskoku 13,19 metara, i jedna srebrna - skok uvis 1,65. U dalju je ponovo pomjerio granicu vlastitog najboljeg rezultata u svijetu, i to za osam centimetara.

            Ante Pehar i 1987. godine na Svjetskom prvenstvu sportista-invalida u Moskvi je nastavio u svom stilu. U „tradicionalnim“ disciplinama osvaja zlatne medalje i ruši svjetske rekorde - u skoku udalj 6,53 i troskoku 14,06. Česte povrede i bolest spriječile su ga da ostane u samom vrhu. Na Olimpijadi u Seulu 1988. godine zamalo mu je umakla medalja, bio je četvrti u skoku udalj. On je, naravno, bio višestruki prvak i rekorder države i BiH. I reprezentativac.

            I 1995. godine je akter Evropskog prvenstva u španskom gradu Valencija, kao jedini hrvatski reprezentativac. U troskoku je osvojio bronzanu medalju, a u skoku udalj ostao je praznih ruku. Takmičio se, naravno, u kategoriji invalida „B2“.

            I to je dokaz da je Ante veoma vrijedan i ambiciozan. Sve je podredio atletici. On ima običaj reći:

            - Sport, u stvari atletika, vratio me u istinski život. Svu radost s njim sam doživio.

            Svojevrsni šampion i „olimpijac“ je „samouki“ atletičar. Tek od 1984. godine ima svog trenera. Od tada vježba pod nadzorom profesora fizičkog vaspitanja Drage Lončara, nekadašnjeg juniorskog državnog reprezentativca u troskoku i bacanju koplja.